Door Jaak Nolf
September 2016
Na het veel teveel lezen over de negatieve zaken van bit gebruik, heb ik gisteren mijn 4 jarige ruin, een bitloos hoofdstel aangemeten.
Na enige twijfel uiteraard 
De hoofdreden is al de doemlectuur, die toch ergens wel steek houdt en dan de kleine signalen die ik van hem oppik dat hij dat bit niet leuk vindt, (op en neer schudden met zijn hoofd bij het rijden, de lippen stijf op elkaar knijpen als dat bit in de buurt komt, …)
De eerste ervaring was relatief goed, hij reageert er redelijk op.
E
erst begreep hij het allemaal niet, maar na een kwartiertje instappen en wat draaien en keren, liep dit wel los. De positieve zaken is dat hij veel beter plooit en buigt, (met bit kan hij vaak een tegen-stelling aannemen.)
Bij het nemen van een paar sprongetjes, liep hij ook heel ontspannen en kwamen we telkens ook beter uit voor de sprong. Het buiten rijden tussen de bomen was ook heel wat relaxter.
Negatief (want ja dat is er ook), is dat alles – voor de eerste keer dan – slordiger was, veel minder precies.
De hoekjes uitrijden zat er vaker niet in. Aan-galopperen ging plots weer moeilijk. Ook protesteerde hij regelmatig door de voeten in het zand te steken, typisch, als ik hem vraag vanuit stap naar draf te gaan, gaat ie stilstaan. Dit deed hij ook toen ik hem net had.
Binnen 2 weken was hij dit echter vergeten, door het goede gedrag telkens te belonen en het slechte te negeren.
Augustus 2017
We zijn nu een klein jaar verder.
Ik heb recent aan dezelfde dressuur wedstrijd deelgenomen, die me deed beslissen om bitloos te gaan.
Voorlopige conclusie
Na een klein jaar zonder bit, is het tussentijds besluit, dat je waarschijnlijk een paard sneller kan domineren met de dreiging van pijn en zou ik ‘verder’ kunnen zijn in de klassieke manier van doen met bit.
Zonder bit moet het eerder komen vanuit respect en geduld.
Toch ben ik al best tevreden.
Ik heb een mooie 1.2 proef kunnen rijden (middengangen, achteruitgaan, uberstreichen…) , met waardering van de jury voor het bitloze en tussen mijn paard en mijzelf een constant groeiend vertrouwen (ook al vechten we wel nog es).