Een paard van de ijzers en dan?

      Geen reacties op Een paard van de ijzers en dan?

foto uit het verhaal van Mirjam van Hoorn “lijkt dit op jouw paard? “

door piet loof

Voor een goed begrip:

Zodra er hoefijzers onder een paardenvoet geslagen worden stopt de ontwikkeling, het volwassen worden. Gezien het feit dat bijna elk paard dat de pech heeft op die manier behandeld te worden nog erg jong is, blijf je dus achter met een paard dat niet zulke sterke voeten zal krijgen als een die dat niet moet ondergaan.

Hoe komt dat?

Omdat een hoef elke onderdeel nodig heeft waar hij mee geboren is en meer.

Even een zijweggetje.

Stel je eens voor dat je moeder vroeger had gezegd: je mag alleen met je rechterhand dingen optillen, mee knijpen, mee typen, eten, enz. Dus alleen die gebruiken om het echte werk mee te doen en je moet je linkerhand altijd ontzien..

Niet alleen je hand , maar je hele rechterkant van je lichaam zou dan vanaf de eerste dag meer ontwikkelen, bespierder, sterkere botten krijgen , omdat die kant zich aanpast aan het werk wat er van verwacht wordt.

Ook al heb je maling aan je moeder en gebruik je je linkerhand toch, dan zal je toch merken dat je rechterkant sterker is dan je linker als je rechtshandig bent, gewoon omdat je die hand tóch meer gebruikt.

Vergelijk een beslagen hoef maar met jouw linkerhand. Het ijzer neemt de mogelijkheden weg die de voet van nature heeft. Bewegen, druk voelen, optimaal uitzetten en weer terug veren en daarmee vers, voedzaam bloed pompen, bij elke stap en daardoor zo sterk worden dat het bij volwassenheid elke uitdaging aan kan.

Nog een zijweggetje

Een plant die te donker staat, te weinig vocht en voeding krijgt, staat te kwijnen, bloeit slecht en verliest blad. Als je hem wilt redden , moet je een betere standplaats zoeken, nieuwe aarde geven met voldoende water en af en toe wat voeding..de plant gaat opknappen en zal weer nieuw blad maken..Yes! hij doet het weer.

Hetzelfde als wanneer je  besluit dat de voeten van je paard ook de kans moeten krijgen om onder de juiste omstandigheden verder te leven.

Van de ijzers..

Ijzers eraf betekent plotseling meer doorbloeding, meer schokabsorptie en daarmee sterkere botten en innerlijke weefsels. Eindelijk wordt ook elk onderdeel van de voet weer gebruikt zoals voor die tijd. De straal die nu weer wel op de grond komt, zal als sensor aangeven hoe hard de hoefwand moet groeien om gezond en sterk te worden en het daarboven gelegen straalkussen zal meehelpen schokken op te vangen.

Kun je verwachten dat dat “morgen” is gebeurd?

Is die plant morgen weer een stukje prachtig oerwoud in jouw huis? Is jouw linkerhand morgen net zo sterk als je rechter?

Nee helaas… Hoewel een goede barefoot hoefverzorger je bij het afhalen van de ijzers redelijk correct zal kunnen voorspellen hoeveel moeite je paard zal hebben bij deze overgang, zal je je paard de kans moeten geven zijn voeten opnieuw te ontwikkelen.

Daarvoor worden minimaal 5 dingen van je gevraagd.
Beweging, beweging, beweging, goed natuurlijk voer en consequent zijn.

Door de jarenlange rem op doorbloeding, door de zwakke zool en straal is een zachte ondergrond, wei, zand, de eerste poos de meest geschikte ondergrond, omdat dit de jarenlang niet gevoelde druk op die onderdelen van de voet het beste verdeelt.
Daarnaast neem je je paard de eerste 6 tot 8 weken elke dag- als het even kan elke dag- mee voor een wandeling. Afhankelijk van de conditie van de hoeven loop je er naast of zit je erop. Over asfalt en als je paard dat liever heeft, door de berm.
Vindt hij dat allemaal nog héél lastig, neem dan in het begin voor de voorhoeven een paar goede hoefschoenen, zolang hij ze nodig heeft.

Een hoef is een slimme structuur

Slim genoeg om te veranderen en zich te ontwikkelen, als reactie op het werk wat er van hem verwacht wordt. Daar zie je in het begin niets van, want de verbetering begint op cel niveau.
Daarom schreef ik als laatste “consequent zijn”.  Vergeet niet dat je je paard aan het helpen bent.
Want als het baasje 2 weken enthousiast is en dan verslapt omdat hij/zij niet zo’n zin meer heeft of geen tijd meer wil vrijmaken, laat dat de hoeven niet nadenken over hoe ze zich moeten ontwikkelen om weer gezond en sterk te worden, laat dat ze niet verder komen dan dat cel niveau, waarbij je nog steeds denkt dat er geen verschil is, omdat je nog geen verbetering ziet.

Kortom, van de ijzers? Wat doe  je? Ga je de hoeven en daarmee misschien wel je paard redden?

* De eerste keer niet, of alleen het echt nodige, laten bekappen door een goede moderne hoefverzorger, of vraag een Barefoot paardadviseur die een heel brede kennis heeft en je met veel meer paardenvragen kan helpen.
* Voor een goede darmwerking constant ruwvoer voeren- een goede spijsvertering heeft enorm veel invloed op de hoeven- ,
* B
eweging, beweging, beweging
* Consequent zijn!

Zorg dat je er zelf verstand van krijgt!

Hoe kan je ergens kritisch naar kijken, hoe weet je of werk wat gedaan is góed gedaan is, als je er “de ballen” verstand van hebt?
Hoe zie je aankomen dat er iets fout gaat ?
Denk je dat is niet nodig, want het gaat al jaren goed?
Bedenk dan dat fouten in de hoefverzorging -hoefbevangenheid, hoefkatrolontsteking, artrose, botverlies, meestal pas na jaren te voorschijn komen of duidelijk worden, dat er daardoor nog steeds duizenden paarden onnodig en ver voor hun tijd ingeslapen worden of naar het slachthuis gaan.
Kan je problemen voorkomen?
Ja, de beste manier is door een hoefverzorgingscursus te volgen, door zelf aan de slag te gaan met oefenhoeven en daarmee inzicht, grip op hoeven, te krijgen.
Daarmee stel je je minder afhankelijk op en leer je te zien of je met het geld dat je een professional betaalt werkelijk waar voor je geld krijgt en of de hoeven gezond blijven, je leert kwaliteit herkennen.
En ,als je dat wilt, je de voeten tussendoor zelf in uitstekende vorm kunt houden
Of, als je uitgaat van normale gezonde hoeven, het voortaan zelf kunt doen, met een prof die in het begin af en toe nog eens naar je werk komt kijken.

. zie jij het ook?

Je mening?