Het verhaal van Mirjam van Hoorn, door Piet Loof
Bracy Clark schreef in 1809 in het boekje “A Series of Original Experiments” het volgende:
*“Duizenden paarden worden jaarlijks vernietigd onder schaamtevolle barbaarse omstandigheden, door fout gestapeld op fout, omdat de oorzaak te omvattend is om te zien. Eeuwen gingen blind voorbij omdat die fouten in onwetendheid altijd met het paard verdwenen. *(vrij vertaald)
2009
Mirjam kocht haar paard, een kruising quarter, toen het paard negen jaar was. Onder de voorhoeven hadden nooit ijzers gezeten, maar vanachter was het beslagen met slidingijzers, vanwege de reining westernsport.
Het paard was niet geweldig goed bekapt, oa. wat ongelijke hielen in de voorhoeven met een nogal ondergeschoven hiel in de lage hoef. Omdat hij altijd alleen maar over een zachte ondergrond, oa veen en zand, maar nu veel over straat gereden werd, ging hij na enkele weken niet optimaal lopen en werd besloten om opnieuw ijzers te slaan. Voor Mirjam normaal, omdat haar paarden altijd op ijzers hadden gestaan.
Paardenhoeven moeten de kans krijgen zich aan te passen aan de betreffende ondergrond. loopt het over zachte ondergrond dan zijn ze daar het meest geschikt voor. Loopt zo’n paard ineens veel over harde ondergrond dan hebben ze tijd nodig om daaraan te wennen. Hoefschoenen die je aan en uit kunt doen zijn dan het meest geschikte middel om dit te begeleiden, omdat ze een goede schokabsorptie en daarmee een optimale doorbloeding garanderen en voorkomen dat je de ongewende hoeven overbelast.
2010
Bovenstaand 2 foto’s van de voorhoeven nadat het paard geopereerd was aan een chip in het onderbeen. Hierna heeft hij 6 maanden blootsvoets gelopen in de wei.
Duidelijk is het verschil te zien tussen de linker en rechter voorhoef. De linker is smal, hoog en geknepen, de rechter heeft een heel andere vorm, is in de hielen ook geknepen, maar de hielen zijn onder de voet geschoven. Eigenlijk heeft de teen de hele hoef mee naar voren getrokken en uitgerekt
2012
Na 2 jaar en tal van ijzers, is de hoge hiel hoger geworden, de lagere raakt meer ondergeschoven De vernageling belemmert de schokabsorptie, vooral op het breedste punt van de hoef kan de hoef niet uitzetten en daarmee is een optimale doorbloeding ook onmogelijk.
2014
Het verval, de verzwakking en vervorming van de hoeven gaat verder….Weer een andere poging om het paard minder gevoelig te laten lopen…leertjes tussen ijzer en hoefwand op advies van de kliniek. Helaas onderweg naar De éérste peesblessure. 9 maanden revalidatie met kreupelheidsonderzoeken, scans enz. enz.
2015
Tweede peesblessure, nu een genezingsproces van 5 maanden. Tussen blessure 1 en 2 niet gereden.
23oktober 2015!!
Na een totale kostenpost van iets meer dan 8000 euro en nadat er ook nog artrose werd vastgesteld en 6 jaar van steeds ingewikkelder soorten ijzers, met allerlei schijnoplossingen als symptoombestrijding zoals wiggen, leertjes, balk en siliconen – meer niet dan wel rijden – heeft Mirjam besloten het roer om te gooien en kwam ze in contact met een van mijn gewaardeerde collega barefoot hoefverzorgers: Saskia Versluis.
Saskia werkt totaal anders. Ze ging uit van de eisen die de innerlijke hoef stelt om gezond te blijven (worden) en heeft de ijzers met enorm veel opzet en siliconen én een leertje verwijderd en als volgt bekapt.
“Een paard moet op eigen voeten lopen. De hoefwand en zool hoort de innerlijke voet te omsluiten, het hoefbeen hoort zo vlak mogelijk tov de grond te staan, hielen moeten niet half onder de hoef te zitten, steunsels mogen niet-, maar de straal moet wél meedragen”
2017
En nu? Hoe gaat het nu?
Ondanks de artrose die ervoor was ontstaan, rijdt ze sinds 2 jaar weer….
Op gras en een zachte ondergrond loopt het paard perfect. Op een harde ondergrond nog wat gevoelig. Als het nodig is gebruikt ze hoefschoenen, maar dat komt eigenlijk weinig voor.
Mijn felicitaties aan Mirjam en Saskia!
Dank voor de gedeelde info en foto’s. Goed dat je anderen hiermee wilt waarschuwen.
Update van Mirjam :


Door hem op een moderne barefoot manier te bekappen lijken er wonderen verricht om de zieke voeten weer gezond te krijgen. De door jarenlange mishandeling ontstane artrose in de hoeven was helaas niet meer te genezen.
Zie ook mijn artikel over min of meer het zelfde onderwerp: “kun je zien hoe oud een beslagen paard is”