Je oude wei omploegen of niet?

De regenworm. Foto beschikbaar gesteld door deboomdokter.be

Door Piet loof.

Vaak lees je over mensen die hun oude wei willen omploegen, er staat te veel onkruid, of de paarden hebben hem kaal getrapt of hij ligt er al 20 jaar…. Ze zien dat hun buurman met zijn tractor elk jaar zijn grond omploegt en vinden dat het hoog tijd worden dat die wei ook een keer ‘op de schop gaat.’

Vooral in biologische en permacultuur kringen wordt tegenwoordig het drastisch omploegen van je grond als schadelijk gezien omdat kale grond erosie in de hand werkt, maar nog veel meer de totale bodemopbouw verstoort en het bodemleven jaar op jaar een knauw geeft.

Laten we eens naar één van van de miljoenen ondergrondse wezens kijken en ons afvragen:

“wat doet die regenworm in je grond?”

De regenworm is een heel speciale, hij haalt s’-nachts als er weinig kans op uitdroging is, (daarom wordt hij ook wel dauwworm genoemd) zijn voedsel net boven de grond en trekt blaadjes, takjes, zijn gang in. Niet om dat meteen op te eten, maar om bacteriën de kans te geven zijn voedsel voor te verteren. De restanten neemt hij mee in zijn gang om met zijn uitwerpselen oa. de wanden van zijn gang te verstevigen.

De gangen van de regenworm kunnen wel 2,5 meter diep gaan!

Hij is dus lekker bezig om mineralen en andere voedingstoffen in de grond te brengen, samen met zijn collega’s, want in onberoerde grond vruchtbare grond kan wel 3000 kilo per 1000 vierkante meter aan wormen zitten. Om de paar centimeter zit dus zo’n gang in jouw wei, die zorgt dat voeding bij wortels kan komen, die lucht in de grond brengt en water gemakkelijker afvoert. Kortom die samen met alle andere bodemwezentjes ervoor zorgt dat je een vruchtbare grond onder je grasplantjes hebt.

Stel je nou eens voor dat je alles ondersteboven kiepert–letterlijk-?

Alles wat leeft krijgt een enorme klap, wat eerst bovenin zat omdat het misschien meer behoefte had aan zuurstof, stikt. Alles wat zo driftig diepe gangen heeft gegraven is de weg naar boven kwijt, kan beschadigd raken door de ploegschaar en heeft jaren nodig om de structuur van de grond te herstellen. Uit cijfers blijkt ook dat er in onberoerde grond veel meer regenwormen zitten dan in beroerde grond.

Waarom zou je dan ploegen?

Tja, waarom zou je je wei omploegen? Je vernielt de structuur van je bodem, je zult juist meer dan minder onkruid krijgen, omdat de “zaadbank” die onder de grond ligt te wachten plotseling gunstige omstandigheden vindt om te ontkiemen. Er zijn zaadjes die na 75 jaar nog kunnen ontkiemen alsof ze gisteren in de grond zijn terechtgekomen!

Kan het dan anders?

Nou zijn veel agrariërs achter gekomen dat je niet alleen maar “het goud van na de oorlog” -kunstmest- kunt strooien, omdat je daar steeds meer van nodig hebt om jaar na jaar hetzelfde oogst resultaat te bereiken.
Hoe kan het ook, want als je jaar na jaar je bodemleven vermoordt zal er op den duur helemaal niets meer groeien.
Ze zaaien daarom na de oogst gewassen die heel snel groeien en heel veel blad maken en ploegen dat voor de winter mee onder. Zo zal de bovenste laag bodemleven nog iets te verteren vinden. Maar de eerder genoemde negatieve effecten van bodemomkering blijven helaas bestaan en Ja, natuurlijk kan het anders!

We zijn er achter gekomen dat vers gezaaide en /of zwaar bemeste weides helemaal niet geschikt zijn voor paarden.

Een wei van een veehouder is toch helemaal niet geschikt voor een paard? Het type gras, de bemesting, de kruidenloze ( ook onkruiden zijn kruiden) “high performance” wei zorgt voor oa. vette paarden, suikerziekte door te veel fructaan, hoefbevangenheid en jouw paard hoeft toch niet zoveel mogelijk melk te geven? Ook het hooi van zulke weides is voor koeien!

Als het al nodig is om je wei te bemesten, denk dat aan natuurlijke mest, ( ook geen drijfmest) maar bv. aan jouw paardenmest compost en lavameel. Een grondmonster met een natuurlijk bemestingsplan kan ook een goede optie zijn.

Terug naar de regenworm

Ik heb een stuk grond waar oa, wat fruitbomen staan en waar kruiden onder gezaaid zijn. In de herfst ligt die grond helemaal vol met afgevallen blad en afgestorven plantendelen.

Hieronder zie je een in februari gemaakte foto, van hoe regenwormen alles wat ze kunnen eten bij elkaar “harken” Ik heb er wat cirkels rond gezet. In het Engels noemen ze deze hoopjes “middens” Hoe toepasselijk hè?